Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
Χθες διεξήχθησαν στην Αμερική οι Προεδρικές Εκλογές που είχαν ως αποτέλεσμα να εκλεγεί για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας Αφρο-Αμερικανός υποψήφιος. Από εκεί προέρχεται και ο τίτλος της δημοσίευσης που είναι δανεισμένος από την Daily News της 5ης Νοεμβρίου και κάνει ένα λογοπαίγνιο με το όνομα του .
Οι ΗΠΑ ήταν πάντοτε μια χώρα που με εντυπωσίαζε από πολλές απόψεις. Καταρχάς, είναι μια χώρα με μεγάλες αντιθέσεις. Αντιθέσεις σε πάρα πολλά επίπεδα. Το πιο χαρακτηριστικό είναι η εθνική ανομοιογένεια. Λευκοί, μαύροι, ασιάτες, χριστιανοί, εβραίοι κτλ. Παρόλα αυτά το να είσαι λευκός (άντρας) και χριστιανός είναι το «καλύτερο». Εδώ να σημειώσω ότι οι χριστιανοί της Αμερικής είναι καθολικοί, προτεστάντες ή διαμαρτυρόμενοι. Η έννοια του ορθοδόξου χριστιανού απαντάται μόνο σε μετανάστες όπως Έλληνες και Ρώσους. Οι οικονομικές αντιθέσεις. Φυσικά όπως σε κάθε χώρα έτσι και στην Αμερική δεν έχουν όλοι οι πολίτες το ίδιο εισόδημα και εννοείται ότι η λεγόμενη αστική τάξη (που έχει γεννηθεί τον περασμένο αιώνα και έχει ως πατέρα τα σύγχρονα εφαρμοσμένα κοινωνικοπολιτικά μοντέλα) είναι η πλειοψηφία. Έχω την αίσθηση όμως, ότι υπάρχουν και τόσο κραυγαλέες διαφορές που ίσως να υπάρχουν σε λίγες χώρες. Για να γίνω πιο επεξηγηματικός θα πω το εξής παράδειγμα. Στην Αμερική μπορεί να δεις μεγιστάνες του πλούτου, ιδιοκτήτες και μεγαλομετόχους εταιριών που κινούν την παγκόσμια οικονομία και ταυτόχρονα στο πίσω μέρος του ουρανοξύστη, που στεγάζει τα γραφεία της Χ αυτοκινητοβιομηχανίας, δύο άστεγους να μαλώνουν για την κυριότητα μιας χάρτινης κούτας που θέλουν να χρησιμοποιήσουν για σπίτι.
Ένα γεγονός που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι όποτε συζητώ με κάποιον σχετικά με την Αμερική συνήθως το καταληκτικό επιχείρημα του συνομιλητή μου θα είναι: ‘Ε καλά, οι Αμερικάνοι είναι και ηλίθιοι’. Νομίζω ότι είναι μια εντελώς λανθασμένη εικόνα. Δεν είναι όλοι οι Αμερικάνοι rednecks (ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά, βλάχος) ούτε είναι οι «καμμένοι» minimum-waged υπέρβαροι υπάλληλοι ενός super-market. Υπάρχει μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που μορφώνεται, συμμετέχει και ανησυχεί για το μέλλον. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τα «καλύτερα» Πανεπιστήμια (κατά το κοινώς λεγόμενον, δεν μου αρέσει ο όρος) είναι στην Αμερική.
Αλλά ακόμα και έτσι να ήταν. Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς να κάνει αντιπαράθεση αυτών των κοινωνικών ομάδων με τις αντίστοιχες ελληνικές; Δε νομίζω ότι θα βρει και πολλές διαφορές. Υπάρχουν όμως. Και δυστυχώς για εμάς είναι υπέρ των Αμερικανών. Ο λόγος κατά τη γνώμη μου είναι η τεχνολογική εξέλιξη που έχει η Αμερική. Ναι το ξέρω δεν είναι δίκαια σύγκριση γιατί με το που γεννιέται κάποιος στην Αμερική, αυτομάτως έχει ένα πλεονέκτημα απέναντι σε κάποιον που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα. Δίκαιο ή άδικο it is what it is.
Δεν βάζω τον εαυτό μου απέξω. Προσπαθώντας πολλές φορές να σκεφτώ πως θα ήταν ένας Αμερικάνος 25 χρονών που έχει σπουδάσει σε ένα μεγάλο Πολυτεχνείο των ΗΠΑ και σκέφτομαι ότι μάλλον «χάνω»σε σύγκριση (τεχνικών και τεχνολογικών) γνώσεων, βλέποντας το επίπεδο σπουδών κάποιων Πανεπιστημίων σε συνδυασμό με την ευκολία πρόσβασης και χρήσης (αλλά ακόμα και ανάπτυξης) νέων τεχνολογιών.
Ένα άλλο παράδειγμα που μου αρέσει πάρα πολύ είναι η τηλεόραση. Δεν υπάρχει εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση που να μην είναι αντιγραφή μιας αμερικάνικης. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Η αγαπημένη σας φετινή τηλεοπτική σειρά ή talk show ήταν και η αγαπημένη των Αμερικανών 2-3 χρόνια πριν. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το Χρυσό Κουφέτο της Αννίτας Πάνια. Αυτό είναι μια παγκόσμια πρωτιά. Επειδή οι Αμερικάνοι είναι ηλίθιοι, δεν μπόρεσαν να το σκεφτούν πριν από εμάς.
Επιστρέφοντας τώρα στην χθεσινή ιστορική μέρα για τις ΗΠΑ, διαφαίνεται στον ορίζοντα μια καινούρια μέρα και ενδεχομένως για ολόκληρο τον κόσμο. Δεν μου αρέσει να είμαι μηδενιστής, ούτε ουτοπικός αλλά ρεαλιστής. Η Αμερική έδειξε χθες ότι έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα κατά του ρατσισμού. Το πιο ενθαρρυντικό είναι ότι μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που βοήθησε τον Obama να εκλεγεί ήταν λευκοί νέοι 18-30 ετών. Οι άνθρωποι αυτοί γύρισαν την πλάτη σε έναν πολιτικό παλαιάς κοπής και πίστεψαν ότι ο Obama θα μπορούσε να αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματά τους. Σημειωτέον ότι η ηλικιακή κατηγορία 18-30 είναι, γενικά, αυτή με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποχής. (…για σκέψου ε; και σε ποια άλλη χώρα συμβαίνει αυτό άραγε;) Ένα άλλο πρωτοφανές αυτής της εκλογικής αναμέτρησης ήταν τα τεράστια ποσοστά συμμετοχής που αγγίζουν το 65-70% ανάλογα με εκείνα της εποχής του J.F Kennedy. Ενδεικτικά στις προηγούμενες εκλογές του 2004 το ποσοστό αυτό ανέρχονταν στο 45%.
Αλλά, είπαμε, τι ξέρουν αυτοί οι Αμερικάνοι; Που πήγαν και έβγαλαν για πρόεδρο τον γιο ενός μετανάστη; Ενώ εμείς στην Ελλάδα; Το έχουμε ανάγει σε οικογενειακή υπόθεση. Αυτούς ξέρουμε αυτούς εμπιστευόμαστε.
Αλλά, είπαμε, τι ξέρουν αυτοί οι Αμερικάνοι; Που πήγαν και έβγαλαν για πρόεδρο τον γιο ενός μετανάστη; Ενώ εμείς στην Ελλάδα; Το έχουμε ανάγει σε οικογενειακή υπόθεση. Αυτούς ξέρουμε αυτούς εμπιστευόμαστε.
Όσον αφορά τον Obama, η εκλογή του έχει πολλά ελπιδοφόρα μηνύματα σύμφωνα πάντα με αυτά που ευαγγελιζόταν τόσο καιρό. Είναι άνθρωπος που προωθεί τον διπλωματικό τρόπο επίλυσης των προβλημάτων, ενδιαφέρεται για το περιβάλλον και όσον αφορά την Ελλάδα πιο άμεσα, έχει εκδηλώσει φιλελληνικά αισθήματα. Η προώθηση του διαλόγου μάλλιστα, έγινε και σημείο τριβής ανάμεσα στους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι είχαν ως σημείο λαβής μια δήλωση που φέρεται να είχε κάνει ο Obama σχετικά με διαπραγματεύσεις των ΗΠΑ με τον Αχμεντινετζαντ (πρωθυπουργό του Ιράν) χωρίς προϋποθέσεις (without preconditions). Οι Ρεπουμπλικάνοι θεώρησαν ότι οι διαπραγματεύσεις με «τρομοκράτες» είναι επικίνδυνο για την χώρα. Για να μην ξεχνιόμαστε βέβαια, και ο Κλίντον (Δημοκρατικός) διεξήγαγε τον πόλεμο στην Σερβία, οπότε οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Ρεπουμπλικανών, απλά εμφανίζουν μεγαλύτερη τάση προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο Obama εμφανίζεται να έχει περιβαλλοντικές ανησυχίες και υποσχέθηκε να συζητήσει για την ένταξη της Αμερικής στο σύμφωνο του Κιότο. Θα είναι σίγουρα μια μεγάλη πρόκληση, εν μέσω τεράστιας οικονομικής κρίσης, να γίνει προσπάθεια σύγκλισης με τα συμφωνηθέντα στο Κιότο. Σ’ αυτό το θέμα θα μου επιτρέψετε να είμαι απαισιόδοξος. Σύμφωνα με υπολογισμούς που έχουν γίνει, για να επιτευχθεί αυτή η σύγκλιση θα πρέπει η Αμερική να μειώσει την παραγωγή της κατά 20%.
Ολοκληρώνοντας τον μινι συλλογισμό μου θέλω να ελπίζω ότι οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο και ο ρυθμιστικός ρόλος της χώρας μας στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Ευρώπη θα αναβαθμιστεί. Αν και δυστυχώς η προηγούμενη εμπειρία έχει δείξει το αντίθετο. Η εξωτερική πολιτική της Αμερικής είναι ενιαία (όπως άλλωστε και στα πιο πολλά ανεπτυγμένα κράτη) και υπαγορεύεται από τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα τελευταία 40 χρόνια είναι ο Kennedy και ο Jimmy Carter (o οποίος μάλλιστα διαδέχθηκε ένα από τους πιο σκληροπυρηνικούς Ρεπουμπλικάνους τον Richard Nixon, ναι αυτός του Watergate είναι) οι οποίοι όταν εκλέχτηκαν, στην Ελλάδα το κλίμα ήταν πανηγυρικό. Οι εθνικές προσδοκίες μας όμως δεν πραγματοποιήθηκαν.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η μέρα δεν θα παραμείνει ιστορική μόνο για τη σημειολογία της αλλά θα σημάνει την πραγματική αλλαγή στη σκέψη και στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων της ανθρωπότητας.
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ωραία τα γράφεις φιλε Αλέξη! Πραγματικά ειναι φαντάζομαι πολύ σπουδαίο και κυρίως πολύ μπροστά όλο αυτό που έγινε αλλά...πάντα υπάρχει ένα αλλά...
Ο κόσμος έχει εναποθέσει πάρα πολλές ελπίδες στον Ομπάμα.Και απλά αναρωτιέμαι τι θα πρωτοπρολάβει να κάνει ο άνθρωπος...Μετά από αυτό το ΧΑΟΣ που παραλαμβάνει από τον Μπους...μόνο προσευχές τους σώζουν τους Αμερικάνους...Θέλει πάρα πάρα μα πάρα πολύ σκληρή δουλειά για να φέρει τη χώρα σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο σε όλους τους τομείς.Βλέπεις, η βαθιά θρησκοληψία του Μπους (ο Θεοφώτιστός!!)και όχι μόνο....,μόνο μπελάδες τους έφερε..
Μακάρι να είναι η αρχή για κάτι καλύτερο..Δυστυχώς,η Αμερική είναι αυτή που ορίζει τα πράγματα σε παγκόσμιο επίπεδο...(και όλα αυτά μέχρι να ''ξυπνήσει'' η Ρωσία, η οποία φαίνεται να μπαίνει όλο και πιο δυναμικά στο προσκήνιο..και τότε όλοι εμεις την κάτσαμε την βάρκα...)
Anyway,δε θέλω να γίνομαι απαισιόδοξη..Ελπίζω και με τη στήριξη του κόσμου, ο Ομπάμα να ασκήσει την πολιτική του με γνώμονα τη σύνεση,το κοινωνικό και περιβαλλοντικό όφελος και να αφήσει στην άκρη τα ''αντριλίκια'' της κυβέρνησης Μπους που μόνο κακό κάνανε και στους ίδιους τους Αμερικάνους αλλά και σε όλον τον κόσμο.
CHANGE TO EVERYTHING THAT HURTS AND NOW!!
Aντε Μother Russia time to wake up! (Ρε πουτινιές στον Putin?!)
Πραγματικά δεν εχει καν εκλεγει και ολοι εχουν εναποθεσει τις ελπιδες επανω του! Λες και εχει καποιο μαγικο ραβδι...
Last minute update:
Q: Ξερετε ποιος ακουγεται ως πρωτος υποψηφιος για το Υπ. ΕΞ.?
A: John Kerry Baby! Remember me? Yeah that's right i m the one who lost to G.W.Bush back in 2004.
Αν ειναι οντως αληθεια... Καληνυχτα. Αυτος ειναι μονο για να πινει mojito και να κανει surf.
p.s. Μπραβο παιδια ωραια περιβαλλοντικα θεματα. Aπ' οτι φαινεται ειμαι ο μονος που δεν ασχολειται με περιβαλλοντικα προβληματα!
Gotta sit my 2c down and save the environment! :]
Θα σε καταστρέψει αυτό το СNN!!
Μου άρεσει πολύ ο τρόπος που σκέφτεσαι και ενα παραπάνω ο τρόπος που έχεις εκθέσει τις απόψεις σου.
Μπράβο!!
sure thang...
Αφιερωμενο στην Αμερικη
Frank Zappa - Billy Brown Goes Down
http://www.youtube.com/watch?v=GNyEu066MXY
Δημοσίευση σχολίου